در این عصر علمیتکنیکی که همهچیز بهسمت تخصصی و تکنولوژیکشدن پیش میرود، پزشکی هنوز ویژگیهایی از خود بروز میدهد که نشان از برنتافتن این هژمونی دارد. گادامر در این کتاب، دوقطبی هنر ـ علم در پزشکی را منحل میکند و نشان میدهد که پزشکی نوعی پراکسیس است که بیشتر به قلمرو هرمنوتیکی میماند. «رازوارگی سلامت» مجموعۀ مقالات و سخنرانیهای هانس گئورگ گادامر در باب پزشکی است. گادامر که مطالبش را برای پزشکان قاعدتا فلسفهنخوانده مطرح میکند با ارائۀ مثالها و داستانهای فراوان سعی در بیان نظرات خود در این مجموعه، بهزبان ساده دارد و میگوید: «داستانگفتن کاری است که ما فلاسفه، وقتی میترسیم روش بسیار انتزاعی و فنی سخنگفتنمان حوصلۀ شنوندگان را سر ببرد، به آن متوسل میشویم.» بهاذعان شارحان برجستۀ اندیشۀ گادامر، مانند گونتر فیگال و رابرت دوستال و ژان گروندن، رازوارگی سلامت نمونۀ عملی کاربست هرمنوتیک فلسفی گادامری است. گادامر پزشکی را برگزیده چرا که رسوباتی از خرد کهن را در آن ردیابی کرده است. گادامر در این کتاب، گفتوگوییبودن طب را مهمترین عنصر آن برمیشمرد و بر این نکته تأکید میورزد که ملاقات پزشک و بیمار، بیشتر، گفتوگویی است برای رسیدن به توافق و این توافق میسر نمیشود، مگر آنکه افقهای پزشک و بیمار با هم ممزوج شوند. گادامر مفهوم سلامت را نیز دیگرگون میکند و آن را از انحصار پزشکی خارج میسازد. به باور او سلامت، «محصول» پزشکی نیست؛ بلکه پزشکی همواره همیار طبیعت است و مداخلات پزشکی همیشه چیزی بیش از نوعی مداخله نیست. به این ترتیب، از نظر گادامر، مراقبت از سلامت بیانگر چیزی است که هرکسی مستقیما دلمشغول آن است. پزشکی، از آن جهت که محدودیتهای ما را در مواجهه با بیماری و مرگ به ما میآموزد، تجربۀ هرمنوتیکی اصیلی است و از همین رو «مراقبت از سلامتمان، تجلی اصیل وجود انسانی است».